Esta é a canción de 6º. Tahira, Sara, Xiana e Lara xa teñen as partituras. Repasamos a letra escrita por Xosé María Brea Segade.
Co seu chan de caraveis,
cos seus altos piñeirais,
nos que xílgaros e melros
teñen o niño agachado;
cas súas hortas frolidas,
cos seus albres enramados,
cos seus alciprestes longos
e o melancólico osario
onde as nais choran aos fillos
que ao nunca visto marcharon;
onde nacen a cotío
herbinas, nas herbas cantos
e nos cantares suspiros,
suspiros para Rianxo...!
E das ridentes pradeiras
e dos vales agachados,
e das musas dos teus fillos
os salaios van voando
por entre os loureiros longos,
por entre os verdes cercados,
por entre os pinos de Isorna,
por entre as rosas de Asados,
por entre os regos de Leiro
e as carballeiras do Araño.
Pradeiras, verdes pradeiras
de Taragoña e Rianxo...!
Que doces son os teus aires,
que meigos os teus cantares!
Xosé Ramón Brea Segade
Taragoña, xuño de 1920
Sem comentários:
Enviar um comentário